NOTE : Sekadar menulis , apa yang terlintas . Terima kasih-.-
Dahulu ,
Ketika aku masih di pra sekolah , aku seorang yang pendiam
Aku suka bermain dengan dunia aku sendiri
Ketika itu aku tidak mempunyai seorang teman
Pada suatu hari ,
aku mempunyai seorang kawan
Dia begitu baik dengan aku .
Dia begitu rapat dengan aku
Dia begitu mengambil berat tentang aku .
Aku begitu gembira ,
Aku begitu teruja ,
Setiap pagi dan petang kami bermain bersama sama
Di saat itu , aku rasakan dia lah satu satu nya kawan aku
Tapi , masa begitu cemburukan aku
Ayah kata aku terpaksa bertukar ke pra sekolah yang baru
Ayah kata kita juga terpaksa bertukar ke rumah yang baru
Pada waktu itu , aku tidak tahu apa apa
Aku cuma akur .
Di pra sekolah yang baru
Aku masih aku yang dulu seorang yang suka bermain dengan dunianya yang sendiri
Mempunyai teman , tapi tak sebagus yang dulu
Dahulu,
Ketika aku di sekolah rendah , aku susah untuk berkawan
Mujur , ada seorang yang sudi berkawan dengan aku
Aku sangat gembira . dia seperti kawan aku yang dulu
Sifatnya yang baik , rapat dan prihatin terhadap aku
Fizikal aku dengan dia amat berbeza
Aku dengan dia juga tiada sebarang persamaan
Dia peramah , aku pendiam
Cuma , persamaan yang terdapat di antara kami nama kami yang hampir serupa.
Kami duduk di dalam kelas yang sama
Kami duduk di dalam van yang sama
Pada ketika itu , aku rasakan dia lah satu satu nya kawan aku
Tak lama , hubungan aku dengan dia sekadar satu kenangan
Peristiwa yang dulu mengulangi diri aku
Tetapi kali ini dia yang pergi bukannya aku
Aku rebah
Tatkala itu ,
Aku bencikan dunia
Aku bencikan segalanya .
Kenapa aku ?
Dahulu ,
Ketika aku masih di sekolah rendah
Aku tidak mahu lagi berkawan .
Segala peristiwa yang berlaku
Telah melenyapkan perasaan aku untuk berkawan
Tidak lama kemudian , tuhan memberikan aku seorang teman
Pada mulanya , aku sekadar berkawan biasa
Tapi , pada akhirnya , aku berkawan baik dengan dia .
Walaupun dia tak sama dengan yang dulu
Walaupun dia tak se-prihatin yang dulu
Terima kasih tuhan ,
Dia tetap kawan baik aku .
Hubungan aku dengan dia erat sehingga kami tamat sekolah rendah
Tapi kini , aku dengan dia tak serapat dulu
Kerana faktor sekolah menengah yang berlainan
Kini ,
Aku kembali kepada aku yang dulu
Aku sentiasa suka bermain dengan dunia aku yang sendiri
Aku masih berkawan
Berkawan dengan semua orang
Bagi aku dengan cara itu ,
Tiada sebarang hati pun akan terguris
Tiada sebarang air mata pun akan jatuh .
Tapi tiada siapa tahu ,
Dengan cara itu ,
Aku sedang keliru
Aku sedang menangis ketika aku sedang tersenyum
Aku sedang cemburu melihat orang lain bersama kawan
Aku pernah bertanya kepada ibu aku , kenapa kawan baik aku sering tiada ?
Mungkin , aku tak sebagus kawan baik kamu
-Fatin Anuar
Dahulu ,
Ketika aku masih di pra sekolah , aku seorang yang pendiam
Aku suka bermain dengan dunia aku sendiri
Ketika itu aku tidak mempunyai seorang teman
Pada suatu hari ,
aku mempunyai seorang kawan
Dia begitu baik dengan aku .
Dia begitu rapat dengan aku
Dia begitu mengambil berat tentang aku .
Aku begitu gembira ,
Aku begitu teruja ,
Setiap pagi dan petang kami bermain bersama sama
Di saat itu , aku rasakan dia lah satu satu nya kawan aku
Tapi , masa begitu cemburukan aku
Ayah kata aku terpaksa bertukar ke pra sekolah yang baru
Ayah kata kita juga terpaksa bertukar ke rumah yang baru
Pada waktu itu , aku tidak tahu apa apa
Aku cuma akur .
Di pra sekolah yang baru
Aku masih aku yang dulu seorang yang suka bermain dengan dunianya yang sendiri
Mempunyai teman , tapi tak sebagus yang dulu
Dahulu,
Ketika aku di sekolah rendah , aku susah untuk berkawan
Mujur , ada seorang yang sudi berkawan dengan aku
Aku sangat gembira . dia seperti kawan aku yang dulu
Sifatnya yang baik , rapat dan prihatin terhadap aku
Fizikal aku dengan dia amat berbeza
Aku dengan dia juga tiada sebarang persamaan
Dia peramah , aku pendiam
Cuma , persamaan yang terdapat di antara kami nama kami yang hampir serupa.
Kami duduk di dalam kelas yang sama
Kami duduk di dalam van yang sama
Pada ketika itu , aku rasakan dia lah satu satu nya kawan aku
Tak lama , hubungan aku dengan dia sekadar satu kenangan
Peristiwa yang dulu mengulangi diri aku
Tetapi kali ini dia yang pergi bukannya aku
Aku rebah
Tatkala itu ,
Aku bencikan dunia
Aku bencikan segalanya .
Kenapa aku ?
Dahulu ,
Ketika aku masih di sekolah rendah
Aku tidak mahu lagi berkawan .
Segala peristiwa yang berlaku
Telah melenyapkan perasaan aku untuk berkawan
Tidak lama kemudian , tuhan memberikan aku seorang teman
Pada mulanya , aku sekadar berkawan biasa
Tapi , pada akhirnya , aku berkawan baik dengan dia .
Walaupun dia tak sama dengan yang dulu
Walaupun dia tak se-prihatin yang dulu
Terima kasih tuhan ,
Dia tetap kawan baik aku .
Hubungan aku dengan dia erat sehingga kami tamat sekolah rendah
Tapi kini , aku dengan dia tak serapat dulu
Kerana faktor sekolah menengah yang berlainan
Kini ,
Aku kembali kepada aku yang dulu
Aku sentiasa suka bermain dengan dunia aku yang sendiri
Aku masih berkawan
Berkawan dengan semua orang
Bagi aku dengan cara itu ,
Tiada sebarang hati pun akan terguris
Tiada sebarang air mata pun akan jatuh .
Tapi tiada siapa tahu ,
Dengan cara itu ,
Aku sedang keliru
Aku sedang menangis ketika aku sedang tersenyum
Aku sedang cemburu melihat orang lain bersama kawan
Aku pernah bertanya kepada ibu aku , kenapa kawan baik aku sering tiada ?
Mungkin , aku tak sebagus kawan baik kamu
-Fatin Anuar
No comments:
Post a Comment